Jak się żyje na chmurce?

Mimo wielokrotnie składanych obietnic nie udało mi się wrócić jeszcze do regularnych publikacji, ale to już pewnie zauważyliście. Na swoją obronę mam fakt, że przygotowuję większy projekt, w którym ląduje większość tworzonych przeze mnie aktualnie treści, więc to nie do końca tak, że zrobiłam sobie wakacje. Niemniej jednak powoli otwieram się i na to, aby takich dodatkowych tematów, które przechodzą przez moją głowę i serce nie wrzucać do mentalnej szuflady i dzielić się z Wami tym, co zmienia się we mnie. Zapraszam więc dzisiaj na krótką opowieść o tym, jak zrozumiałam, że całego życia nie można spędzić na chmurce, mimo że wydaje się to tak super przyjemne. 

Czy przeżyliście kiedyś taką miłość od pierwszego wejrzenia? Taką, która zabiera Was w inną rzeczywistość? Trochę taką poza czasem? Po prostu taką jak w książkach i w filmach? Myślę, że większość z nas ma chociaż taką jedną historię na koncie, a reszta pewnie może się jej spodziewać w niedalekiej przyszłości. I faktycznie jest tak jak mówią: burza hormonów działa na nas co najmniej tak jak te średnio legalne środki, cała reszta trochę przestaje mieć znaczenie i jest się w pewien sposób ponad wszystkim innym. Ma to swoje niewątpliwe plusy jak chociażby fakt, że problemy dnia codziennego przestają dotykać nas w takim samym stopniu, kolory wydają się bardziej nasycone, a egzystencja, która wcześniej wydawała się letnia nagle nabiera sensu. Problem pojawia się jednak, kiedy trwamy w tym stanie niejako na stałe, kiedy decydujemy się na tej chmurce zostać i jakoś operować stamtąd w codzienności. U mnie spowodowało to, że cała reszta życia przestała być aż tak istotna, aż tak poważna. Pracowałam, ale ślizgając się po powierzchni. Interesowałam się życiem przyjaciół, ale tylko tyle, ile było trzeba. Ogarniałam codzienność na tyle, na ile już musiałam. 

Niestety z tej chmurki niespecjalnie to widać. Rzeczy więc dzieją się jakoś obok, część się udaje, część wcale nie. Kiedy dzisiaj, stawiając już któryś to krok na ziemi patrzę na rok, który za mną widzę, jak bardzo nie było mnie w rzeczach, którymi się zajmowałam, jak bardzo nie miałam serca do tego, co zwykłe i przyziemne. 

Kolejnym rezultatem takiego podejścia jest coś, co pewnie zna jeszcze więcej z nas: oczekiwanie, że romantyczna relacja będzie źródłem tylko pozytywnych emocji, już zawsze będziemy głową gdzieś trochę w obłokach, a jeżeli tylko znajdziemy tę właściwą osobę, to wszystko będzie szło jak po maśle. Na poziomie głowy wiedziałam, że to nieprawda, ale mimo wszystko mojemu sercu było okropnie trudno z powodu każdego, najmniejszego niepowodzenia, każdej jednej trudności. Te większe z kolei urastały do rangi dramatu, problemu tak wielkiego, że wart był trzydniowych stanów emocjonalnych zatruwających życie wszystkich naokoło. W tej prawdziwej rzeczywistości były to bardziej kwestie do przegadania w 15 minut. 

Co jeszcze może sugerować, że jesteśmy na chmurce? Oczekiwanie, że nasza relacja będzie źródłem ciągłej ekscytacji, będzie non stop prowadzone na najwyższych tonach. Kiedy za długo jest zwyczajnie, zaczynamy myśleć, że coś jest nie tak, jesteśmy trochę rozczarowani, trochę znudzeni. Ja skutecznie zadbałam o to, aby zaplanować życie tak, żeby nie dotrzeć do tego momentu: życie w trzech miejscach równocześnie, interakcje z super ciekawymi osobami, najbardziej wyjątkowe wydarzenia i wszystko, wszystko, co piękne, ekscytujące i wyjątkowe. Tylko że jakbyśmy się nie starali, tak nie da się żyć przez całe życie. Prędzej czy później czy to nasza głowa, czy to nasze ciało będzie potrzebowało odpoczynku, zwyczajności i pracy w ogródku. 

Jeżeli byliście w podobnym miejscu, wiecie o czym mówię. Jeżeli widzicie obok siebie jakiś związek, który z zewnątrz wygląda jak wysokobudżetowa bajka Disneya, możecie założyć, że po prostu nie dotyczy go grawitacja. A jeżeli marzycie o takiej miłości jak z filmu, bądźcie ostrożni. Nie odrywajcie się od ziemi na zbyt długo bo w kosmosie czas płynie inaczej niż na Ziemi. Ciężko przewidzieć, co zmieni się na ziemi, kiedy w końcu zlądujecie. Nikt nam nie dał do tego instrukcji obsługi, pop kultura od wieków stoi raczej z drogowskazem wskazującym drogę do nieba, więc tym trudniej zrozumieć nam, że to, co przyziemne jest tak samo ważne.

BĄDŹMY W KONTAKCIE

Jeżeli jako pierwsza / pierwszy chcesz wiedzieć o najważniejszych premierach, wyjazdach, spotkaniach czy produktach, to zostaw mi swój adres mailowy. Obiecuję nie zaśmiecać Twojej skrzynki mailowej :)

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *